امروزه سامانه استحصال آب باران از سطوح آبگیر خصوصاً در مناطق شهری به عنوان یکی از روشهای مدیریتی به منظور تأمین بخشی از نیازهای آبی به شمار آمده و در اکثر نقاط جهان به عنوان یک طرح کارآمد در حال بررسی و اجرا می باشد. با توجه به اینکه به منظور اجرای یک سامانه استحصال آب توجه به اجزای آن، شامل سطح آبگیر و بهینهسازی حجم مخزن آب ضروری میباشد، به ارزیابی عملکرد این سامانه در شهر بیرجند که با مشکل شدید کم آبی روبرو میباشد پرداخته شده است. برای این منظور با استفاده از تجزیه و تحلیلهای آماری لازم، از آمار بارندگی 22 سالهی ایستگاه سینوپتیک بیرجند و همچنین استخراج اطلاعات مصرفی آب ساکنین، از پرسشنامههای تهیه شده استفاده شد. به منظور ارزیابی سامانه تعبیه شده و تعیین یک حجم بهینه برای مخازن به بررسی سامانههای شبیهسازی شده با روش آنالیز منحنی جرم پرداخته شد و حجم بهینهی مخزن برای دو سال تر و نرمال محاسبه گردید که برای این منظور 5 سناریو تعریف شد. در سناریوی اول بر اساس نتایج به دست آمده از اطلاعات پایهی حجم بهینهی مخزن به ترتیب برای ساختمانهای 7-1 در سال نرمال 9794، 6099، 11021، 6282، 6196، 7026 و 17146 متر مکعب و در سال تر 10104، 6931، 23013، 11774، 6488، 12501 و 36972 متر مکعب برآورد گردید. در سناریوهای 5-2 به ترتیب با کاهش 10، 20، 30 و 50 درصدی نیاز مصرفی ساکنان در فصول تر به ذخیرهسازی آب بیشتر برای فصل خشک پرداخته شد و حجم مخزن بهینه به دست آمده از هر سناریو با سناریوی پایه مقایسه گردید. نتایج نشان داد که استفاده از روش منحنی جرم، برای تعیین حجم بهینهی مخزن، روش مناسبی بوده جز در ساختمانهایی که منحنی مصرفی آنها بالاتر از منحنی ورودی می باشد که در این موارد، استفاده از روش آزمون و خطا مناسب تر است.